روزی روزگاری پادشاهی بود که بسیار دانا و مهربان بود. او پسری داشت که بسیار تنبل بود و دوست نداشت کاری انجام دهد.
پرنس حتی برای چیزهای کوچک هر لحظه منتظر می ماند تا خادمینش به او خدمت کنند. تمام روز روی تختش دراز می کشید و از تنبلی اش بی تحرک می شد.
فقط خوردن زیاد غذا و خوابیدن او را چاق می کرد. پسر آنقدر چاق شد که مدت زیادی نمی توانست حرکت کند.
یک روز، پرینس احساس بیماری کرد. کینگ نگران شد که با پزشکان تماس گرفت تا او را درمان کنند، اما هیچ چیز نتوانست به او کمک کند تا بیماری پرینس را درمان کند. کینگ نگران تنها پسرش شد.
یک روز، کینگ با سادو که چندی پیش به پادشاهی آمد، آشنا شد. کینگ در حالی که با یکدیگر صحبت می‌کردند برای دعای خیر به ملاقات او رفت، کینگ در مورد پسرش که حالش بد بود به سادو گفت.
سادو لبخندی زد و به کینگ گفت که پسرش می تواند درمان شود. کینگ خوشحال شد و پرسید: “چکار باید بکنم تا پسرم خوب شود.”
سادو خواستار ملاقات پرنس شد و به کینگ گفت: “من فقط در صورتی می توانم کمک کنم که شاهزاده موافقت کند که بیاید و در کلبه من با من ملاقات کند، اما یک شرط وجود دارد که او باید پیاده بیاید.”
کینگ موافقت کرد. هماهنگی برای ملاقات شاهزاده و سادو انجام شد.
روز بعد شاهزاده به همراه خادمانش پس از سالها به بیرون کاخ آمدند. طبق دستور شاه شاهزاده مجبور شد تمام راه را پیاده طی کند تا به کلبه سادو که در حومه پادشاهی بود برسد.
هنگامی که شاهزاده به کلبه سادو رسید، نفس نفس نمی زد، عرق کرده بود و ناراحت بود. سادو متوجه این موضوع شد و آب خنکی به شاهزاده داد. او احساس بهتری داشت.
سپس سادو یک توپ آهنی به اندازه فوتبال خرید و به خدمه داد و از شاهزاده خواست که هر روز صبح و عصر باید آن توپ را در محوطه قصر بغلتد.
شاهزاده برگشت و از روز بعد شروع به اطاعت از دستورات سادو کرد.
پس از پانزده روز، سادو برای ملاقات با شاه و شاهزاده به قصر آمد. با دیدن شاهزاده سادو خوشحال شد زیرا وزن زیادی از دست داده بود.
و به دلیل کاهش وزن، پرینس بسیار فعال تر بود و تمام بیماری های او ناپدید شده بود. پس از این شاهزاده درس خود را آموخت و به دلیل تنبلی از سلامتی خود غافل نشد و با گذشت زمان تناسب اندام و سلامتی پیدا کرد.
اخلاقی:
سلامتی ثروت است. یک فرد ناسالم هرگز نمی تواند ثروت به دست آورد یا در زندگی شاد باشد.
