اولین جفت کفش حاوی یک کفش چپ و راست در فیلادلفیا ساخته شد. هیچ مدرکی مبنی بر ایجاد کفش های راست و چپ قبل از این زمان وجود نداشت.
برای قرن‌ها، کفش‌های پاشنه‌دار به جای جنسیت، جایگاه اجتماعی بالایی داشتند. همچنین برای مردانی که اسب سواری می‌کنند، داشتن یک پاشنه در چکمه‌شان برای ماندن در رکاب بسیار مهم بود.
بریتانیا اولین کشوری بود که سیستم سایز کفش را ایجاد کرد. پادشاه ادوارد اعلام کرد که از ذرت جو برای اندازه گیری پاها استفاده خواهد شد.
اسنادی وجود دارد که نشان می‌دهد چگونه مصریان و تمدن‌های چینی کفش‌ها را جزء ضروری لباس‌های روزانه مردم می‌دانستند.
اولین کفش‌ها توسط افراد در محیط‌های گرم و سرد ایجاد شد که نیاز زیادی به محافظت از پاهای خود در برابر عوامل طبیعی داشتند. به عنوان مثال، صندل توسط مصری ها به دلیل شن داغ ایجاد شد و کفش های پوست حیوانات در آخرین عصر یخبندان استفاده می شد.
طبقه بالا، در قرن هفدهم اروپا، برای نشان دادن وضعیت خود، از کفش های پاشنه 6 اینچی استفاده می کردند. فقط ثروتمندان می‌توانستند در این زمان‌ها کفش‌های پاشنه دار بپوشند، زیرا پوشیدن چنین کفشی مستلزم تلاش زیادی بود. اشراف زادگان مجبور بودند در حالی که این کفش‌های پاشنه بلند را پوشیده بودند با خدمتکاران به پهلو راه می‌رفتند تا از افتادن آنها جلوگیری کنند.
کفش های چوبی که اغلب به عنوان کلوگ شناخته می شود توسط هلندی ها کلمپنس نامیده می شد.
قبایل در سراسر جهان از پوست حیوانات و شیره درختان برای تولید کفش های خود استفاده می کنند.
گران‌ترین کفش‌هایی که تا به حال فروخته شده قیمت: 660000 دلار و در سال 2000 فروخته شد. آنها جفت اصلی بودند که بازیگر زن پوشیده بود.
کفش‌هایی که نیل آرمسترانگ هنگام راه رفتن روی ماه پوشیده بود، کفش‌هایش را بیرون، در فضا دور انداخت. آنها هرگز دوباره پیدا نشدند.
بزرگترین کفش جهان 5.5 متر طول و 2.25 متر عرض دارد. در شهر ماریکینا، فیلیپین، پایتخت کفش کشور پیدا شد. برای ساخت این کفش حدود 2 میلیون دلار هزینه شده است.
زیره های قرمز نمادین کفش های Louboutin از نقاشی اندی وارهول الهام گرفته شده است.
بزرگترین کفش پاشنه بلند 6 فوت و 5 در بلند و 6 فوت و 1 قد بلند است.
کفش‌های گلدوزی شده بخش بزرگی از فرهنگ چینی است. این فرهنگ، هنر و مهارت های صنعتگری کشور را نشان می دهد.
نسخه محدود “الیور سوینی بروگ” دارای یک محفظه مخفی در پاشنه های خود است که در آن یک بطری ویسکی مینیاتوری می تواند جای بگیرد.
در ژاپن، پوشیدن کفش در داخل خانه بی احترامی است.
در مکزیک، چکمه های کابوی می توانند دارای پنجه نوک تیز باشند که طول آن تا 1 متر می رسد.
کفش‌های پاشنه‌دار تا 25 درصد به برجسته‌تر کردن پوست شما کمک می‌کنند.
کفش پاشنه بلند Stiletto توسط راجر امانوئل در سال 1954 طراحی شد. کلمه “Stiletto” از کلمه لاتین به معنی “چاقوی” یا “چاقوی کوچک” گرفته شده است.
اصطلاح “کفش کتانی” به این دلیل به وجود آمد که کف لاستیکی در کفش به شما امکان می داد بدون شنیدن صدای خود راه بروید.
به دلیل بسته شدن تجارت ایتالیا که در دهه 1940 تجربه شد، فولاد دیگر در دسترس نبود، بنابراین طراح سالواتوره فراگامو با مواد جدید آزمایش کرد، بنابراین کفش های گوه ای را ایجاد کرد.
اولین چکمه‌های زنانه برای ملکه ویکتوریا در سال 1837 ساخته شد. کفش‌ساز جوزف اسپارکس هال چکمه‌هایی با دو طرف الاستیک ایجاد کرد تا ملکه در آن لیز بخورد. این سبک به چیزی تبدیل شد که امروزه به عنوان چکمه های چلسی شناخته می شود.
در مصر باستان، برده ها کفش نداشتند یا صندل هایی از برگ خرما می پوشیدند. کامنر صندل های ساخته شده از پاپیروس را می پوشید. کسانی که در وضعیت عالی بودند مجاز به پوشیدن صندل های نوک تیز بودند.
تنها موزه کفش در آمریکای شمالی در تورنتو، انتاریو واقع شده است. این موزه کفش های بیش از 4500 سال را به نمایش می گذارد. موزه کفش باتا آثاری از سونیا باتا گردآوری کرده است.
فتیش جمع آوری کفش های پاشنه بلند Altocalciphilia نامیده می شود.
اعتیاد به کفش واقعی است. قشر جلوی مغز در مغز، با دیدن کفشی که دوست دارید، فعال می شود.
کفش‌ها دلیلی هستند که انگشتان پاهای ما ضعیف شده و توانایی خود را در گرفتن اشیا از دست داده‌اند.
ماری آنتوانت 500 جفت کفش داشت و گزارش شده بود که او را در حالی که کفش پاشنه بلند پوشیده بود اعدام کردند.
جیمی چو یک اعجوبه واقعی بود. او اولین کفش خود را در 11 سالگی ساخت.
بیل نای کفشی برای رقصندگان باله اختراع کرد.
بنیانگذار نایک از الگوی ساخته شده توسط سازندگان وافل الهام گرفت، زمانی که کف کفش های خود را طراحی کرد.
«دکتر مارتنز» در اصل برای مردان کارگر به دلیل کفی‌های هوادارشان ساخته شد.
