نام رسمی زبان بدن Kinesics است.
هشت مورد از رایج ترین حرکات دروغگویی شامل 1. پوشاندن دهان. 2. لمس بینی; 3. سر تکان دادن نامتناسب. 4. مالیدن چشم; 5. گرفتن گوش; 6 خراش گردن؛ 7. کشش یقه; 8 انگشت در دهان.
منفی ترین ژست توهین آمیز، اشاره با انگشت است.
هم مردان و هم زنان، افرادی با زبان بدن «در دسترس» را جذاب‌ترین می‌دانند. زبان بدن موجود شامل لبخند زدن، بازوهای غیرصلیب، پاهای غیرصلیب شده و نگاه نکردن به کفش است.
وقتی واقعاً آرام و راحت هستیم، ماهیچه‌های صورت شل می‌شوند و سر به یک طرف متمایل می‌شود و گردن ما را آشکار می‌کند. این یک صفحه نمایش با راحتی بالا است که وقتی احساس خطر می کنیم، تقلید آن غیرممکن است.
افرادی که دروغ می گویند نسبت به افراد صادق، کمتر ژست می گیرند، کمتر دست می زنند و دست و پاهای خود را کمتر حرکت می دهند.
نوک انگشتان کاشته شده و از هم جدا شده روی یک سطح، نمایش سرزمینی قابل توجهی از اعتماد و اقتدار است.
یک پاسخ صادقانه و واقعی باعث می شود که هر دو شانه به طور کامل، تند و یکسان بلند شوند.
عبور ناگهانی بازوها در طول مکالمه اغلب نشان دهنده ناراحتی است.
بازدم با گونه های پف کرده راه بسیار خوبی برای رهایی از استرس و آرامش است.
دست زدن یا ماساژ دادن گردن یک مسکن و پستانک قوی و جهانی در پاسخ به استرس است.
افراد تحت فشار زمانی که دروغ می گویند به طور چشمگیری نرخ پلک زدن خود را افزایش می دهند. سرعت پلک زدن نرمال و آرام 6 تا 8 پلک زدن در دقیقه است و چشم ها برای حدود 1/10 ثانیه بسته می شوند.
هنگامی که شخصی یک دست خود را روی دست دیگر قرار می دهد و صورت خود را روی دست ها قرار می دهد اغلب در خواستگاری استفاده می شود.
هنگام احساس ناراحتی، مردان معمولاً ترجیح می دهند صورت خود را لمس کنند. از سوی دیگر، زنان ترجیح می دهند گردن، لباس، جواهرات، بازوها و موهای خود را لمس کنند.
در موقعیت‌های استرس‌زا، برخی افراد با روی هم زدن بازوها و مالیدن دست‌هایشان به شانه‌هایشان، در یک آغوش بدن خودگردان، خود را آرام می‌کنند.
بیرون زدن روی مبل یا صندلی معمولاً نشانه ای از راحتی است. با این حال، هنگامی که مسائل جدی در حال بحث هستند، پخش می‌تواند نشان‌دهنده نمایش منطقه یا تسلط باشد.
یکی از بهترین راه‌ها برای برقراری ارتباط با کسی این است که آن شخص را روی بازو در جایی بین آرنج و شانه لمس کنید.
کودکان آزاردیده اغلب یک پاسخ «انجمادی» نشان می دهند. در حضور والدین یا بزرگسالان بدسرپرست، بازوهای آن‌ها در کناره‌هایشان خوابیده می‌شوند و از تماس چشمی خودداری می‌کنند.
وقتی بازوهای خود را تا کنید، در طول مصاحبه باعث می شود که شما غیر دوستانه و دور از مصاحبه کننده به نظر برسید.
افرادی که نابینا به دنیا می آیند می توانند همان بیان زبان بدن را با افرادی که می بینند انجام دهند.
