الماس برای اولین بار بیش از 2800 سال پیش در هند استخراج شد.
تا 300 سال قبل از میلاد از الماس برای حکاکی سنگ های قیمتی در هند استفاده می شد.
هندوهای باستان از الماس در چشمان تندیس های مذهبی استفاده می کردند و معتقد بودند که الماس می تواند پوشنده خود را از خطر محافظت کند.
یونانیان باستان بر این باور بودند که الماس ها تکه های ستارگانی هستند که به زمین افتاده اند.
الماس ها به عنوان نمادهای قدرت، شجاعت و شکست ناپذیری شناخته می شوند.
کلمه “الماس” از کلمه یونانی “آداماس” به معنای “تسخیر ناپذیر و نابود نشدنی” گرفته شده است.
تصور می شود که کلمه “قیراط” از لوبیا خرنوب – یک واحد وزن باستانی – گرفته شده است.
الماس تاریخی کولینان، کشف شده در آفریقای جنوبی در سال 1905، بزرگترین الماس کشف شده با وزن حیرت انگیز 3106 ct در مجموع 105 الماس با رنگ و شفافیت استثنایی تراشیده شد.
بزرگترین الماس برش ستاره بزرگ آفریقا است – 530 قیراط.
سنت اهدای حلقه نامزدی با الماس به سال 1477 باز می گردد که آرشیدوک ماکسیمیلیان اتریش یک حلقه الماس به مریم بورگوندی داد.
یک الماس خشن آنقدر شبیه سنگریزه به نظر می رسد که بیشتر مردم بدون اینکه نگاه دومی به آن بیندازند، از کنار آن می گذرند.
یک الماس چهار برابر سخت‌تر از سخت‌ترین ماده بعدی در مقیاس است – یاقوت کبود، کوراندوم و یاقوت.
الماس سخت ترین ماده طبیعی است. تنها چیزی که می تواند الماس را خراش دهد یک الماس دیگر است.
برای تولید یک الماس یک قیراطی، 250 تن از زمین باید استخراج شود.
یک الماس 2 قیراطی بیش از دو برابر الماس یک قیراطی ارزش دارد.
به طور متوسط یک الماس زمانی که برش و جلا داده شود حدود 50 درصد از وزن اصلی خود را از دست می دهد.
مولکول های نیتروژن رنگ یا رنگ مایل به زرد در الماس را تشکیل می دهند. مولکول های بور الماس را آبی می کنند.
الماس ها تقریباً 200 کیلومتر زیر سطح زمین تشکیل می شوند و در چند لحظه توسط فوران های آتشفشانی به سطح زمین رانده می شوند.
الماس ها از یک عنصر واحد ساخته شده اند. آنها تقریباً 100٪ کربن هستند.
