یک بار یک مرد جوان متعلق به یک خانواده بسیار ثروتمند و اشرافی نزد استاد ذن آمد. مرد جوان به استاد گفت که او همه چیز را می دانست و به هر آرزویی تن داد، اما بعد از همه چیز خسته شد – از زنان، شراب، پول.
او به استاد گفت: «حالا از دنیا خسته شدم. من دیگه نمیفهمم چیکار کنم آیا راهی هست که بتوانم خودم را بشناسم؟ من کی هستم؟”
قبل از اینکه استاد بتواند پاسخ دهد، مرد جوان گفت: «می‌خواهم به شما بگویم که بلاتکلیف هستم و نمی‌توانم برای مدت طولانی چیزی را ادامه دهم. من نمی توانم در هیچ چیزی پافشاری کنم.»
استاد گفت: «در این صورت کار بسیار دشوار خواهد بود، زیرا برای خنثی کردن تمام کارهایی که در گذشته انجام داده‌اید، به تلاش طولانی نیاز است. اما اجازه دهید یک سوال از شما بپرسم: آیا تا به حال به چیزی آنقدر عمیق علاقه داشته اید که کاملاً جذب شوید؟
مرد جوان فکر کرد و گفت: «بله، من به یک چیز بسیار علاقه دارم و آن شطرنج است. این تنها چیزی است که مرا نجات می دهد. همه چیز دیگر از بین رفته است، فقط شطرنج هنوز با من است.
با گوش دادن به این استاد لبخند زد و گفت: “پس می توان کاری انجام داد.”
استاد راهبی را که دوازده سال در صومعه وساطت کرده بود فراخواند. او از شرکت کنندگان خواست که یک تخته شطرنج بیاورند.
مونک با قوانین شطرنج آشنایی چندانی نداشت اما 12 سال در مدیتیشن بود و تقریباً همه چیزهای دنیوی را فراموش کرد.
استاد به راهب گفت: «گوش کن، این یک بازی خطرناک خواهد بود. اگر از این جوان شکست بخوری، سرت را با شمشیر خواهم قطع کرد.»
مرد جوان کمی ناآرام شد. همان موقع استاد رو به او کرد و گفت: «تو گفتی که شطرنج دوست داری. شما جذب شطرنج می شوید. حالا با همه چیزهایی که به دست می آورید بازی کنید زیرا این موضوع مرگ و زندگی است. اگر شکست بخوری سرت را می برم.»
مرد جوان لحظه ای به فکر فرار افتاد، اما اگر در آن لحظه فرار کند، بی شرف به نظر می رسد. بنابراین او قبول کرد که بازی کند.
بازی شروع شد
مرد جوان شروع به لرزیدن کرد، حالا این فقط یک بازی نبود بلکه زندگی او به برد او بستگی دارد. او نمی توانست فکر کند. راهبی که روبروی او نشسته بود، ظاهری آرام و آرام داشت. مونک آرام بازی می کرد، هر قدم مرگ برای مرد جوان نزدیکتر می شد.
مرد جوان فکر کرد: “خب، مرگ قطعی است.”
بعد از این فکر کردن، هر دقیقه که می گذشت، افکار ناپدید می شدند. مرد جوان مرگ و زندگی را فراموش کرد. او تنها بخشی از بازی شد و کاملاً در آن غوطه ور شد.
مرد جوان به زیبایی شروع به نواختن کرد. در ابتدا راهب برنده بود اما در عرض چند دقیقه مرد جوان کل بازی را تغییر داد و راهب شروع به باخت کرد.
در آن زمان، فقط لحظه وجود داشت، فقط حال. مرد جوان دیگر نمی لرزید، ذهنش دیگر آنجا نبود. جوان آنقدر زیبا بازی کرد که پیروزی او قطعی بود.
سپس ناگهان به راهب نگاه کرد. او فکر کرد: «دوازده سال مراقبه، این راهب مثل گل شده بود. دوازده سال ریاضت – او خیلی پاک شده بود. هیچ آرزویی، هیچ فکری، هیچ هدفی، هیچ هدفی برای او وجود نداشت. او خیلی بی گناه است.»
مرد جوان شروع به احساس ترحم برای او کرد. لحظه ای که او برای راهب احساس ترحم کرد، چیزی کاملاً ناشناخته شروع به پر کردن قلب او کرد. او احساس خوشبختی می کرد.
مرد جوان با خود اندیشید: «اگر امروز شکست بخورم و کشته شوم، هیچ مزاحمتی وجود ندارد، من ارزشی ندارم، اما اگر این راهب کشته شود، چیزی زیبا از بین خواهد رفت.»
او آگاهانه شروع به انجام حرکات اشتباه کرد تا راهب پیروز شود.
درست در همان لحظه استاد میز را وارونه کرد و شروع به خندیدن کرد. استاد گفت: “هیچ کس در اینجا شکست نخواهد خورد. شما هر دو برنده شدید.»
راهب قبلاً در بهشت بود، نیازی به بریدن سر او نبود. وقتی اربابش گفت اگر گم شود سرش را می برند، اصلاً ناراحت نشد.
سپس استاد به مرد جوان گفت: «تو پیروز شدی، پیروزی تو از این راهب بزرگتر است. حالا من شروع میکنم شما می توانید اینجا باشید و به زودی روشن خواهید شد.»
مرد جوان گفت: لطفاً به من بگویید چه اتفاقی افتاده است. احساس می کنم همان مرد جوانی نیستم که چند ساعت پیش پیش شما آمدم. اون مرد قبلا مرده معجزه کردی.»
استاد گفت: «چون مرگ خیلی نزدیک بود، نمی‌توانستید فکر کنید، افکار متوقف شدند. مرگ آنقدر نزدیک بود که فکر کردن غیرممکن بود.
اما آن موقع مرگ آنقدر نزدیک بود که بین تو و مرگ فاصله ای نبود و افکار برای حرکت نیاز به فضا دارند. فضایی وجود نداشت، بنابراین فکر کردن متوقف شد.
مدیتیشن خود به خود اتفاق افتاد. اما این کافی نبود زیرا آن نوع مدیتیشن که در شرایط اضطراری اتفاق می افتد از بین می رود.
وقتی شرایط اضطراری از بین برود، مدیتیشن از بین خواهد رفت. بنابراین در آن لحظه نتوانستم تخته را پرتاب کنم، باید صبر می کردم.
اگر مراقبه واقعاً اتفاق بیفتد، به هر دلیلی که باشد، شفقت باید دنبال شود. شفقت شکوفایی مراقبه است. اگر شفقت در راه نیست، مراقبه شما در جایی اشتباه است.
بعد به صورتت نگاه کردم پر از سعادت شدی و چشمانت شبیه بودا شد. وقتی فکر کردی بهتر است خودم را فدای این راهب کنم. این راهب از من ارزشمندتر است.
سپس در چشمان تو دیدم که شفقت برمی‌خیزد و تو شروع به حرکات اشتباه کردی تا شکست بخوری تا کشته شوی و این راهب نجات یابد.
در آن لحظه مجبور شدم تخته را پرتاب کنم. برنده شده بودی حالا می توانید اینجا باشید. من هم مراقبه و هم دلسوزی را به شما یاد داده ام.
حالا این مسیر را دنبال کنید و بگذارید آنها در شما خودانگیخته شوند – نه موقعیتی، نه به هیچ شرایط اضطراری بلکه فقط به کیفیت وجود شما بستگی دارد.
کلمات کلیدی جستجو: داستان های روشنگری و تغییر مرد جوان – مبانی بودا برای شروع مدیتیشن و شفقت استاد معنوی داستان تدریس
