داستان اول: نصیرالدین در جنگ..!!
روزی چند تن از رزمندگان شهر در میدان روستا جمع شده بودند و درباره نبرد اخیر صحبت می کردند. افراد زیادی از جمله نصیرالدین در آنجا حضور داشتند.
یکی از آنها در حین گفتگو گفت: “در بحبوحه نبرد به شدت مجروح شدم و در حالی که چندین چاقو هنوز در بازویم گیر کرده بود، به مبارزه ادامه دادم و حتی در آن شرایط پنج مرد را بیرون آوردم.”
جنگجوی دیگری با صدا در آمد و گفت: “خب، این چیزی نیست. من یک تبر به پای راستم گیر کرده بودم و همچنین با چندین تیغ در بازوهایم مجروح شدم، با این حال به مبارزه ادامه دادم و توانستم بر کمین بیش از ده مرد غلبه کنم. . در نهایت من همه آنها را کشتم..!!”
همان موقع نصیرالدین وارد شد و گفت: «اوه.. این خیلی تاثیرگذار نیست. در روزگاری که در نبرد بودم، یک جنگجوی 10 متری سرم را برش داد، اما من آن را برداشتم، دوباره روی شانه هایم گذاشتم و به جنگ ادامه دادم، انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است!»
داستان دوم: دلاوری نصیرالدین..!!
یک بار گروهی از سربازان در میدان دهکده جمع شده بودند و در نبردهایی که می جنگیدند به موفقیت خود می پرداختند.
یکی از آنها گفت: ما آنها را محو کردیم. ما شکست ناپذیر بودیم من خودم حدود ده نفر از بهترین مردان آنها را کشتم.»
درست همان موقع دیگری گفت: “در نبرد، تیری را گرفتم که به سمت من بود، آن را به سمت تیرانداز پرتاب کردم و درست در قلب او میخکوب کردم.”
سپس مرد سوم فریاد زد: “ما مطمئناً بزرگترین جنگجویانی هستیم که این شهر تا به حال دیده است.”
همانطور که آنها لاف می زدند، همه افرادی که به آنها گوش می دادند برای آنها تشویق می کردند.
همان موقع نصیرالدین برخاست و گفت: «خب، در زمان خود، زمانی که در جنگ بودم، یک بار شمشیر خود را برداشتم و بازوی دشمنم را قطع کردم!»
همان موقع یکی از جنگجویان گفت: اگر من جای تو بودم سر او را می بریدم.
نصیرالدین پاسخ داد: «خب، در آن زمان ممکن نبود.»
جنگجو پرسید: «چرا که نه؟»
نصیرالدین پاسخ داد: «چون یکی قبل از من سرش را بریده بود..!!».
کلیدواژه‌ها: داستان‌های ملاناصرالدین – تقویت رزمندگان و داستان‌های کوتاه نصرالدین، پاسخ شوخ طبع نصرالدین داستان‌های عامیانه ایرانی
