بر اساس تحقیقات باستان شناسی، کشاورزان ایرانی از 3000 سال پیش در سواحل جنوبی دریای خزر برنج کشت می کردند.
به گزارش ایسنا، ابراهیم امیرکلایی باستان‌شناس ایرانی گفت: براساس نتایج بررسی‌های باستان‌شناسی انجام‌شده توسط کارشناسان دانشگاه پکن، قدمت کشت برنج در منطقه مازندران به ۳۰۰۰ سال می‌رسد.
این باستان شناس گفت: این مطالعه بر اساس شواهدی است که عمدتاً از کاوش های انجام شده در قلعه کش، یک محوطه باستانی در نزدیکی آمل، انباشته شده است.
وی تصریح کرد: این نشان می دهد که سابقه کشت این غله در مازندران به دوره هخامنشیان و حتی بیشتر از آن به 3000 سال پیش باز می گردد.
امیرکلایی تصریح کرد: همچنین در کاوش‌های انجام شده در این محوطه اطلاعات قابل توجهی در مورد عصر مفرغ و عصر آهن به دست آمد.
وی خاطرنشان کرد: قلعه کش یکی از شاخص ترین تپه های باستانی استان مازندران محسوب می شود.
“زوج [cultural] لایه‌هایی از دوره‌های اسلامی و ساسانی در این منطقه یافت شد.
وی گفت: علاوه بر این، کاوش‌های به دست آمده سفال‌ها، بقایای معماری، تدفین و سایر یافته‌ها مانند ابزار سنگی، دو مجسمه حیوانی به شکل گاو و چندین شی مفرغی به دست آمد.
یکی از مهم ترین ویژگی های عصر مفرغ در ایران، سفال های خاکستری و سیاه است که در قلعه کش و کاوش های قبلی در تپه حصار کشف شده است.
تپه حصار که در حومه جنوبی دامغان قرار دارد، یکی از پنج کشور جهان است. [archaeological] تپه های عصر آهن و همچنین تپه از قدیمی ترین محوطه های پیش از تاریخ فلات ایران به شمار می رود. قدمت این تپه به 7500 سال پیش باز می گردد و سه دوره فرهنگی اصلی از اواخر نوسنگی تا پایان عصر برنز را در خود جای داده است.
وی با اشاره به فرضیه باستان شناسی شکاف بین عصر مفرغ و عصر آهن، خاطرنشان کرد: با توجه به کاوش های انجام شده در قلعه کش، می توان این فرضیه را مطرح کرد که روند گذار از عصر برنز به عصر آهن طی شده است. به تدریج و به طور مداوم انجام شود، اما این فرضیه قطعی نیست.»
وی تصریح کرد: علاوه بر این، در کاوش‌ها آثاری از شن و ماسه نیز کشف شد که به گفته جغرافی‌دانان، این احتمال وجود دارد که این منطقه قبلاً در دریا وجود داشته باشد یا زمانی دریا به آن منطقه پیشروی کرده باشد.
همانطور که امیرکلایی اشاره کرد، علاوه بر دانه های برنج، دانه های گیاهی دیگری مانند جو و عدس نیز در این محل یافت شد.
به گفته بریتانیکا، بسیاری از فرهنگ ها شواهدی از کشت اولیه برنج دارند، از جمله چین، هند و تمدن های آسیای جنوب شرقی. با این حال، اولین شواهد باستان شناسی مربوط به مرکز و شرق چین است و مربوط به 7000 تا 5000 قبل از میلاد است.
باستان شناسان دریافتند کشاورزان ایرانی حدود 3000 سال پیش برنج می کارند
در آسیا، برنج در سه نوع اصلی خاک، از جمله خاک رس با کف سفت در چند اینچ از سطح کشت می شود. سیلت ها و رس های نرم با کف های نرم که در هنگام خشک شدن سخت می شوند. و پیت و ماک حاوی پیت، مشروط بر اینکه عمق پیت بیش از حد نباشد.
مزارع باید قبل از برداشت زهکشی و خشک شوند. هنگامی که از ماشین های دروگر ترکیبی یا کوبنده بایندر استفاده می شود، دانه باید تا حدود 14 درصد رطوبت خشک شود تا در انبار خراب نشود. هنگامی که از چسب های درو استفاده می شود، محصول به روش های خاصی “شوک” می شود تا دانه از باران محافظت شود.
