ایرانیان فردا با افتخار تاریخ غنی خلیج فارس، امتداد اقیانوس هند که بین ایران و شبه جزیره عربستان قرار گرفته است را جشن می گیرند.
30 آوریل که به عنوان روز ملی خلیج فارس شناخته می شود، نشانه ای از میراث فرهنگی برجسته سرزمین باستانی و تعهد تزلزل ناپذیر آن برای حفاظت از تمامیت ارضی آن است.
این یادآوری است که کشور در حفظ منافع خود ثابت قدم است و در برابر هرگونه تهدیدی که حاکمیت خود را تهدید می کند، ایستادگی خواهد کرد.
خلیج فارس هزاران سال است که به دلیل موقعیت استراتژیک و برخورداری از منابع عظیم طبیعی و نفتی مورد توجه دولت ها و ملت ها قرار گرفته است.
همانطور که مرکز مطالعات خلیج فارس اشاره کرده است، داریوش بزرگ دستور ایجاد کانال سوئز را برای توسعه تجارت در ایران داد تا کشتی های تجاری بتوانند از دریای پارس و سرخ عبور کرده و به مصر و مدیترانه برسند. در کتیبه ای باقی مانده از آن دوران می توان چنین خواند: «داریوش شاه می گوید: من پارسی هستم و مصر را از پارس فتح کردم و دستور داد این کانال را حفر کنند و مردم از رود نیل که در مصر می گذرد به دریای پارس بروند. این کانال حفر شده است و کشتی‌ها طبق دستور من حرکت می‌کنند. همانطور که به میل من بود.»
همانطور که در تاریخ نقل شده است، ارساکید تجارت را توسعه داد و با رومیان رقابت تنگاتنگی داشت و دریای فارس را به یک جاده ترانزیتی تبدیل کرد.
این پیشرفت در زمان ساسانیان که بندر سیراف به یک مرکز تجاری بزرگ تبدیل شد ادامه یافت و حتی در اسناد تاریخی چین در همه جا نام پارس، فارس، پارسوا و ایران به طور صریح و گسترده دیده می شود و این نشان دهنده وجود پیوندهای تجاری است.
پس از فتح ایران به دست مسلمانان، دوباره ایرانیان در کشتیرانی از دیگر دولت های همسایه پیشی گرفتند. بعدها استعمارگران سودجو برای به دست آوردن موقعیت رفیع در خلیج فارس تلاش کردند. یکی از نمونه های بارز آن در دوره صفویه بود که عثمانی ها حمله خود را به خلیج فارس آغاز کردند.
از سوی دیگر پرتغالی ها در قرن شانزدهم به طور کامل بر این منطقه تسلط یافتند و با عثمانی ها درگیر شدند تا اینکه سرانجام در سال 1587 شاه عباس با کمک انگلیس، پرتغالی ها را دفع کرد.
با این حال انگلیس در این منطقه جای پایی به دست آورد. این موضوع منجر به درگیری با انگلیس شد. لازم به یادآوری است که در زمان سلسله افشاریان، شاه نادر موفق به ایجاد نیروی دریایی در خلیج فارس شد و چندین کشتی از انگلیس و هلند خریداری کرد.
خلیج فارس در دوره قاجار بیش از هر زمان دیگری مورد تهاجم کشورهای استعمارگر قرار گرفت. به ویژه استعمارگر انگلیسی که خود را حاکم خلیج فارس می دانست و بی فکری شاهان قاجار زمینه را برای حضور غیرقانونی انگلیس، فرانسه و روسیه فراهم کرد.
داریوش بزرگ به این دریا اشاره کرده و عبارت «درآی تیه هچا پارسا آبی» را به معنای دریای پارس به کار برده است که در کتیبه‌ای حکاکی شده صخره‌ای آشکار است.
علاوه بر این، نام خلیج فارس توسط جغرافی دانان معتبر عرب ذکر شده است. ابوالقاسم عبیدالله بن عبدالله مستوفی، معروف به ابن خردزابه، در کتاب خود در سال های 844 تا 848 میلادی خلیج فارس نوشته است: … بحر فارس. بحر فارس در زبان عربی به معنای دریای ایرانی است.
ایران روز خلیج فارس را با افتخار و شادی جشن می گیرد
مسعودی، یکی دیگر از نویسندگان معتبر عرب، در کتاب ارزشمند خود، مرووجذهب و مدن جوهر، هنگام صحبت از اخبار کلی دریاها، خلیج فارس را دریای پارس دانسته است. ابن حوقل، کاشف و جغرافی‌دان مشهور عرب می‌گوید: «در سال 942 بغداد را به قصد مطالعه درباره کشورها و ملل مختلف و تجارت ترک کردم و به کشورهای اسلامی از شرق تا غرب سفر کردم و آثار پیش‌آهنگ را نیز مطالعه کردم». او در کتاب معروف خود به نام «سورت ارض» خلیج فارس را بحر فارس (به معنای دریای فارس) یاد می کند. علاوه بر این، استخری، جغرافی‌دان متخصص عرب و نویسنده کتاب الماسالک و الممالک، بار دیگر دریای فارس را یادآور می‌شود.
ابوالفداء مؤلف تقویم البلدان که از جایگاه ویژه ای برخوردار است دریای فارس را یاد می کند و در توصیف حدود فارس می نویسد: «محدوده شرقی فارس خوزستان است. از غرب به شمال محدوده اصفهان و کوهستان و حد جنوبی آن دریای فارس است.
در کتاب معروف «مجمل البلدان» که همه جغرافی دانان آن را به عنوان یک دایره المعارف جغرافیایی معتبر می دانند، خلیج فارس را «بحر فارس» (به معنای دریای فارس) یاد کرده اند.
آنچه از متون تاریخی و حتی آنهایی که جغرافی دانان عرب به آن اذعان دارند، فرض می شود که «خلیج فارس» از نظر تاریخی متعلق به پارسیان و ایرانیان بوده است.
