بادکنک ها اولین بار در اواخر قرن 18 در فرانسه اختراع شدند. دو سازنده کاغذ به نام‌های ژاک و جوزف مونتگلفیه کشف کردند که وقتی کیسه‌های کاغذی با هوای گرم پر می‌شوند، کیسه‌ها بالا می‌آیند.
بادکنک لاستیکی توسط مایکل فارادی در سال 1824 در طی آزمایش هایی با گازهای مختلف اختراع شد. او آنها را برای استفاده در آزمایشگاه اختراع کرد.
امروزه بادکنک ها از لاستیک، لاتکس، پلی کلروپرن یا پارچه نایلونی ساخته می شوند.
کلمه “بالون” احتمالا از کلمه ایتالیایی “Pallone” به معنای “توپ بزرگ” گرفته شده است.
در دهه 1570، بالون یک بازی محبوب بود که با استفاده از یک توپ چرمی بزرگ که با لگد یا پرتاب به جلو و عقب بازی می‌شد، در دهه 1590 کلمه بالون برای اشاره به خود توپ استفاده می‌شد.
مدت‌ها پیش بادکنک‌ها از مثانه حیوانات ساخته می‌شدند. اکنون بادکنک های کوچک از مواد نازک و کششی مانند لاستیک یا پلاستیک ساخته می شوند. بادکنک های بزرگ از پارچه ساخته می شوند.
هنرمندانی که از بادکنک‌های گرد برای ساختن استفاده می‌کنند «Stackers» و هنرمندانی که از بادکنک‌های مدادی برای ساخت استفاده می‌کنند «Twisters» نامیده می‌شوند.
متداول ترین انواع دکور بادکنک شامل طاق، ستون، قسمت مرکزی، قطره بادکنک، مجسمه و دسته گل بادکنکی است.
اغلب اصطلاح “بادکنک مهمانی” به بادکنک چرخان یا بادکنک مدادی اشاره دارد. این بادکنک ها برای ایجاد اشکال و فیگورها برای مهمانی ها و رویدادها، معمولاً همراه با سرگرمی، دستکاری می شوند.
هنرمندان بادکنک آرتیست هایی هستند که بادکنک های لوله ای باد شده را می پیچند و به مجسمه می بندند (به مدل سازی بالن مراجعه کنید).
کاربرد تزئینی بادکنک در قطره بادکنک است. در یک قطره بالون، یک کیسه پلاستیکی یا توری پر از بادکنک های باد شده با هوا از یک ارتفاع ثابت آویزان می شود. پس از رها شدن، بالون ها روی ناحیه مورد نظر خود در زیر می افتند.
پرتاب بادکنک معمولاً در جشن های شب سال نو و در گردهمایی ها و همایش های سیاسی انجام می شود.
از بادکنک ها برای تبلیغات در رویدادهای بزرگ استفاده می شود. از فرآیندهای چاپ صفحه می توان برای چاپ طرح ها و آرم های شرکت بر روی بادکنک ها استفاده کرد.
به بالونی که دارای موتوری برای به حرکت درآوردن آن باشد، بالن یا کشتی هوایی می گویند.
از بادکنک در پزشکی نیز استفاده می شود! یک روش جراحی به نام آنژیوپلاستی از بالون های کوچکی استفاده می کند که در یک رگ خونی مسدود شده قرار می گیرند. پس از قرار دادن، بالون باد می شود تا رسوب پلاک پاک شود و دیواره رگ کشیده شود.
با توجه به کاهش شدید محیط زیست، خبر خوب این است که بادکنک های لاتکس یا لاستیکی زیست تخریب پذیر هستند. گفته می شود که آنها ظرف 6 ماه تا یک سال تجزیه می شوند.
سریعترین زمان برای ساخت مجسمه سگ بالن یک 6.5 ثانیه توسط جان کسیدی (ایالات متحده آمریکا) در فروشگاه Balloon Saloon در نیویورک، ایالات متحده آمریکا در 28 مارس 2006 است.
بزرگترین باغ وحش بالن متشکل از 469845 بادکنک است و در Xiamen، فوجیان، چین، در 13 اکتبر 2017 به دست آمد.
بلندترین زنجیر بالون با اندازه 20024 متر در بمبئی هند در 9 فوریه 2011 به دست آمد. زنجیره بالون در مجموع شامل 198240 بادکنک بود.
