منتخبی از آثار باستانی ایران که بین قرن 9 تا 13 میلادی به صورت دستی ساخته شده اند، در موزه هنر ماتسوکا به نمایش گذاشته شده است.
به گزارش روز جمعه ایسنا، در این نمایشگاه 50 شی عمدتاً چینی و سفال به نمایش گذاشته شده است.
این اشیا متعلق به قرن نهم تا سیزدهم میلادی از شهرهای ایران باستان کاشان و نیشابور جمع آوری شده است.
این رویداد تا 4 ژوئن در موزه واقع در Shirokanedai، میناتو، توکیو، که توسط توسعه دهنده ژاپنی Seijiro Matsuoka در نوامبر 1975 تأسیس شد، ادامه خواهد داشت.
همانطور که توسط ایرانیکا ذکر شده است، آثار هنری ایرانی در مجموعه‌های ژاپنی را می‌توان تقریباً به دو دسته طبقه‌بندی کرد: آثاری که از طریق چین و شبه‌جزیره کره در دوران باستان، قرون وسطی و اوایل مدرن به ژاپن آورده شده‌اند، و آثاری که از قرن نوزدهم در بازارهای هنری خریداری شده‌اند. .
گروه اول از نظر تاریخی از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا این اشیاء عمدتاً از طریق تجارت با چین و کشورهای غربی به ژاپن آورده شده اند و شواهدی مبنی بر تبادل فرهنگی بین ایران و ژاپن نشان می دهد که از اوایل قرن ششم پس از میلاد آغاز شد.
اکثر مصنوعات ایرانی که از قرن نوزدهم به بعد به ژاپن آمدند پس از جنگ جهانی دوم خریداری شدند. این شامل انواع مختلفی از ظروف سفالی باستانی، سرامیک مدرن، کاشی و ظروف شیشه ای است. جذابیت سفال و سرامیک برای ژاپنی ها به خوبی شناخته شده است. و مقدار قابل توجهی از ظروف شیشه‌ای ایرانی در مجموعه‌های عمومی و خصوصی ژاپنی را می‌توان با چنین جاذبه‌ای توضیح داد که قدمت آن به گنجینه‌های شوسوین بازمی‌گردد.
سفال در ایران باستان
قدمت سفال در ایران به حدود 4000 سال قبل از میلاد می رسد. بازگشت به دوره نوسنگی در این دوره از سفال برای هر روز و فعالیت های مذهبی استفاده می شد. سفالگران ایرانی و چینی با آموختن سبک ها و فنون بسیاری به سفال سازی ادامه داده اند.
کاشان یکی از مهمترین مراکز سفالگری است که از دوران نوسنگی به این صنعت ادامه داده و شهرت آن در قرون وسطی به اوج خود رسیده است. بسیاری از غذاهای خوشمزه هنوز در اینجا درست می شود. تحلیل باستانی در مناطق مختلف ایران مانند تل چغا، خوروین و حسنلو، اطلاعات ارزشمندی از ویژگی های سفال در هر دوره به دست داده است.
مطالعات تمدن اسماعیل آباد از 5000 سال قبل از میلاد. به عنوان مثال، نشان داد که سفال آنها از خمیر قرمز و صیقلی شن و ماسه ساخته شده است. این سرامیک‌ها با دست و با نقوش سیاه مانند طرح‌های حیوانی، فیگوراتیو، هندسی و ارگانیک ساخته می‌شد. علاوه بر این، سرامیک های زیادی از شرق ایران کشف شده است، به عنوان مثال در راه عراق از شوش. قدیمی‌ترین سفال‌های کشف‌شده در ایران، کاسه‌ای به رنگ قرمز با لکه‌های سیاه است که قدمت آن به ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد.
یکی دیگر از قطب های سفال ایرانی، نیشابور در دوران باستان محل زندگی بسیاری از بزرگان علم، هنر و فرهنگ بوده و امروزه میزبان گردشگرانی است که برای بازدید از آثار آن دوران می روند.
نمایش آثار باستانی ایران در موزه ماتسوکا
نیشابور در حدود 70 کیلومتری غرب مشهد، در شمال شرقی ایران، در حدود قرن سوم پس از میلاد تأسیس شد. روایات می گویند که نام شهر از بنیانگذار ادعایی خود، شاپور اول، پادشاه ساسانی گرفته شده است. این شهر زمانی در جاده معروف ابریشم قرار داشت که از چین تا دریای مدیترانه امتداد داشت و از آسیای مرکزی، ایران، عراق، سوریه و ترکیه می گذشت. در طول مسیر.
نیشابور در قرن هشتم به شهرت رسید و در قرن سیزدهم در اثر تهاجمات و زمین لرزه ها ویران شد. پس از آن زمان، یک سکونتگاه بسیار کوچکتر درست در شمال شهر باستانی ایجاد شد، و شهر زمانی شلوغ در زیر زمین قرار داشت – تا اینکه تیمی از حفاری‌های موزه متروپولیتن در قرن بیستم بخش‌هایی از آن را کشف کردند.
