پروتکل‌های شبکه از مهم‌ترین اجزای ساختار شبکه‌های کامپیوتری هستند که برای تبادل اطلاعات و هماهنگی بین دستگاه‌های مختلف استفاده می‌شوند. در ادامه به معرفی وظایف پروتکل‌های مختلف شبکه خواهیم پرداخت:
پروتکل چیست و مفهوم پروتکل در شبکه چیست؟
معرفی پروتکل ها یشبکه و وظایف آن ها
۱- پروتکل TCP/IP: این پروتکل برای ارسال و دریافت اطلاعات بین دستگاه‌های مختلف در شبکه به کار می‌رود. این پروتکل به صورت پیش فرض در بسیاری از شبکه‌ها استفاده میشود.
۲- پروتکل HTTP: این پروتکل برای انتقال اطلاعات بین سرور و مرورگر وب به کار می‌رود و از آن برای دسترسی به صفحات وب، ارسال فرم‌ها و محتوای دیگر استفاده میشود.
۳- پروتکل FTP: این پروتکل برای انتقال فایلها از یک دستگاه به دستگاه دیگر به کار می‌رود. با استفاده از این پروتکل، می‌توانید فایل‌های مختلف را از سرور به کامپیوتر خود یا بالعکس منتقل کنید.
۴- پروتکل SSH: این پروتکل برای امنیت بالاتر در ارتباط بین دستگاه‌های مختلف در شبکه استفاده میشود. از آن برای ورود به سرور و انجام تغییرات در سیستم‌عامل استفاده میشود.
۵- پروتکل DNS: این پروتکل برای ترجمه نام دامنه به آدرس IP سرور مورد نظر استفاده میشود. به عبارت دیگر، از این پروتکل برای پیدا کردن آدرس سرورهایی که می‌خواهید به آنها دسترسی پیدا کنید، استفاده میشود.
۶- پروتکل ICMP: این پروتکل برای ارسال پیام‌های خطا و مشکلات در شبکه به کار می‌رود. به عنوان مثال، وقتی یک سرور در دسترس نیست، پیام خطای ICMP به دستگاه‌های دیگر در شبکه ارسال میشود.
۷- پروتکل SNMP: این پروتکل برای مدیریت دستگاه‌های شبکه توسط سیستم‌های مدیریت شبکه به کار می‌رود. با استفاده از این پروتکل، می‌توانید اطلاعات مختلفی در مورد دستگاه‌های شبکه خود را کنتر
اگر شما به یک کشور خارجی سفر کنید، بایستی زبان مکالمه آنها را بلد باشید. در غیر اینصورت قادر به صحبت کردن با آنها نخواهید بود. البته شاید بتوانید با فراگیری زبان با آنها صحبت کنید ولی در صورتی که بخواهید به طور موثر در آن کشور زندگی کنید بایستی لباس و فرهنگ آن کشور را بیاموزید و از آن پیروی کنید. پروتکل نیز شامل قوانین و رویه هایی فراگیر می باشد.
بعضی از پروتکل های رایج شبکه ای امروز به شرح زیر می باشد:
FTAM : پروتکل مدیریت و دسترسی انتقال فایل است.
FTP : پروتکل انتقال فایل در اینترنت است.
SMTP : پروتکل اینترنت برای انتقالات پست الکترونیکی است.
SNMP : پروتکل اینترنت برای نظارت بر شبکه ها و اجزای شبکه است.
Telnet : پروتکل اینترنت برای برقراری ارتباط با میزبان های راه دور و پردازش محلی داده ها است.
NCP : پروتکل هسته مرکزی میباشد.
UDP : پروتکل انتقال داده در شبکه میباشد و نامطمئن است.
DNS : پروتکلی است که به منظور ترجمه اسامی کامپیوترهای میزبان و Domain به آدرس های IP کاربرد دارد.
TCP : از پروتکل TCP/IP برای ضمانت تحویل داده های متوالی استفاده میشود.
STP : قسمتی از پشته پروتکل IPX/SPX مربوط به شرکت Novell است.
NwLink : نسخه مایکروسافت IPX/SPX است.
ATP : پروتکل مبادلات Apple Talk است.
RIP : پروتکل مسیریابی مبتنی بر بردار-فاصله RFC اساس یک الگوریتم می باشد.
SLIP : پروتکلی که برای تبادل یک TCP/IP روی یک اتصال سریال می باشد مثل مودم.
PPP : پروتکلی بسیار پیشرفته تر از SLIP که برای اتصال سریال می باشد.
HTTP : پروتکلی که برای انتقال ابرمتن و صفحات وب در شبکه بکار می رود.
NEWS : پروتکلی برای انتقال است.
BGP : یک پروتکل دروازه خارجی مبتنی بر RFC است.
ARP : پروتکلی که برای شناسائی آدرس یک ایستگاه براساس آدرس IP بکار می رود.
DHCP : پروتکلی جهت تخصیص آدرس های IP بصورت پویا است.
IP : پروتکل اینترنت TCP/IP برای تعیین مسیر و ارسال بسته میباشد.
IPX : از رشته پروتکل IPX/SPX شرکت Novell برای تعیین مسیر و ارسال بسته استفاده میشود.
DDP : پروتکل حمل داده های Apple Talk است.
ICMP : پروتکلی برای گزارش خطاها بر روی اینترنت است.
Gopher : پروتکلی برای در اختیار قرار گذاشتن اطلاعات با استفاده از سیستمی از منوها، صفحات یا اتصالاتی به Telnet است.
NetBEUI : پروتکل گسترش یافته کاربر (NetBIOS (NetBIOS ، اعمال سطح پایین شبکه مثل با اشتراک گذاشتن فایلها و چاپگرها را انجام می دهد.
CSMA/CD : هنگامی که در شبکه تصادم داده ها بوجود آید، یک دوره تناوبی انتظار، جهت کاهش تصادم ها تحمیل می شود.
