زمانی که در یک پادشاهی بود، عادت یک پادشاه بود که خود را مبدل کند و ملاقات کند تا نیازهای مردم خود را بررسی کند. یک روز در حالی که با وزیرش بیرون بود، به لبه شهر رسید و مردی را دید که دراز کشیده است.
کینگ دید که افراد زیادی از آنجا می گذرند اما کسی برای کمک به آن مرد نیامد. پس خود کینگ نزد آن مرد دروغگو رفت و سعی کرد او را بیدار کند، سپس متوجه شد که مرد مرده است.
کینگ با دیدن این موضوع مردم را صدا زد و درخواست کمک کرد اما هنوز کسی به او نزدیک نشد. مردم نمی توانستند پادشاه را بشناسند.
سرانجام کینگ یکی از افرادی را که در حال عبور بودند متوقف کرد و پرسید: “از مردم خواستم کمک کنند اما هنوز کسی نیامد، چرا کسی نمی خواهد به این مرد نزدیک شود؟”
در این هنگام آن شخص پاسخ داد: او کار بد می کند و گناهکار است. همه این اطراف این را می دانند، بنابراین هیچ کس نمی خواهد به او نزدیک شود.»
با دیدن پاسخ مردم، کینگ و وزیرانش جسد آن مرد را برداشتند و به خانه اش آوردند.
همسرش با دیدن جسد شوهرش شروع به گریه کرد. درست در آن زمان کینگ درباره نگرش مردم نسبت به آن مرد به او گفت.
در این هنگام، همسر آن مرد در حالی که به شدت گریه می کرد گفت: می توانم شهادت بدهم که شوهرم انسان بسیار خوبی بود.
در این مورد پادشاه بسیار تعجب کرد و گفت: “اما مردم حتی حاضر نبودند به جسد او دست بزنند و بگویند که او مردی گناهکار است.”
همسر مرد گفت: «من از مردم این انتظار را دارم، زیرا همیشه او را می‌دیدند که به جاهای بد می‌رفت.
حقیقت این است که شوهرم هر روز به مشروب فروشی می رفت و آن را به خانه می آورد و بعد همه را در آبکش می گذاشت و می گفت امیدوارم بار گناه یک انسان دیگر را کم کند.
شب به تن فروشی می رفت و تمام قیمت یک شب را به او می داد و از او می خواست که در را ببندد. اینجوری حداقل اون شب هیچ کس سراغش نمیاد. بعد به خانه می آمد و خدا را شکر می کرد که امروز توانسته جنایت آن زن و چند جوان را سبک کند.
مردم او را می دیدند که به آن مکان ها می رود.
به شوهرم می‌گفتم: روزی که بمیری، مردم حتی برای غسلت نمی‌آیند و تابوتت را هم نمی‌آیند. هیچ کس در آخرین مراسم شما شرکت نمی کند.
در این هنگام او می خندید و می گفت: نگران نباشید. خواهید دید که شاه و مرد بزرگوار شانه به تابوت من خواهند داد و در آخرین مراسم من شرکت خواهند کرد.»
با شنیدن این سخن، کینگ گریه کرد و به زن مردش گفت: «من پادشاه هستم. فردا او را غسل می دهیم و برای آخرین سفر شانه اش می دهیم و سوزاندن او را انجام می دهیم.»
یادگیری:
ما با دیدن یا شنیدن چیزهایی از دیگران، تصمیمات مهمی می گیریم. ما فقط وقت خود را با قضاوت دیگران تلف می کنیم. در عوض باید وقت گرانبهای ما را صرف انجام کارهای خیریه یا کمک به دیگران کنیم.
ما نباید به فکر مردم باشیم و به کارهای خوب ادامه دهیم زیرا حتی اگر کسی نداند خدا می داند.
کلمات کلیدی جستجو: اعمال انسان گناهکار – داستانی در مورد قضاوت دیگران، داستانی برای ایجاد انگیزه در مورد انجام کارهای خوب، هرگز قضاوت نکنید که دیگران باید بخوانند، داستان جالب درباره انجام کارهای خوب و قضاوت مردم، در مورد آنچه مردم فکر می کنند خود را خسته نکنید داستان کوتاه برای ایجاد انگیزه خوبی کن
