این شگفت است که شمار دختران رسول خدا از نخستین زن او خدیجه، بیش از پسران است و شگفت‌تر آن که پسران او نمی‌پایند و در کودکی می‌میرند. چنان‌ که گفتیم از نظر زندگانی بدوی و قبیله‌ای پسر است که چراغ خانۀ پدر را روشن می‌کند و آن که پسری جای او را نگیرد، نامش فراموش خواهد شد. چنین کس را اَبْتَر می‌گفتند و این سرزنش کوته‌بینان مکه به محمد(ص) بود: «او ابتر است».
اما بر وفق مشیت الهی و به‌ رغم این کج‌اندیشان تاریک‌دل، از پیغمبر اسلام دختری ماند و این دختر با گفتار و رفتار خود، چه در زندگانی خصوصی و چه در برخوردهای اجتماعی، سر سخن پدر و رمز اشارت‌های قرآن را به آن خودخواهان نمایاند که «إِنَّ شَانِئَک هُوَ الأبْتَر».