ادبیات روسیه در قرن نوزدهم پر از شاهکارهای ادبی گرانقدر است و برادران کارامازوف یکی از آن‌هاست. فئودور داستایوسکی کسی است که به ساختارهای اخلاقی جامعه‌ی روسی حمله می‌کند و به خوبی می‌داند از چه حرف بزند. همنین موضوع کتاب‌های او را از دیگران متمایز کرده است. شاهکار برادران کارامازوف را بشنوید و بیش از پیش از آن لذت ببرید.
برادران کارامازوف، یک کلاسیک جنایی
کتاب برادران کارامازوف نوشته‌ی فیودور داستایوسکی برای نخستین بار به صورت پاورقی بین 1879-1880 در نشریه‌ی پیام‌آور روس منتشر شد. اگر چه که این رمان در قرن نوزدهم نوشته شده است اما عناصر زیادی از سبک نوشتاری مدرن در آن دیده می‌شود. به همین دلیل است که این کتاب به عنوان یکی از بهترین رمان‌های تاریخ شناخته می‌شود. این کتاب مانند آثار دیگر داستایوفسکی و به طور کلی نویسندگان کلاسیک روسی به بررسی بین خیر و شر و نبرد بین اختیار و اخلاقیات می‌پردازد. این کتاب توسط اندیشمندان و فیلسوفان زیادی مانند آلبرت انیشتن، زیگموند فروید و مارتین هایدگر مورد تحسین قرار گرفته است.
از روی این کتاب فیلمی هم به همین نام در سال ۱۹۲۱ ساخته شده است که طرفداران بسیار زیاد دارد.
هدف اصلی کتاب برادران کارامازوف
داستایوفسکی در کتاب برادران کارامازوف می‌گوید: «بالاتر از همه، به خودت دروغ نگو. مردی که به خود دروغ می‌گوید و به دروغ خود گوش می‌دهد، به نقطه‌ای می‌رسد که نمی‌تواند حقیقت را درون خود یا در اطرافش تشخیص دهد و بنابراین تمام احترام خود را برای خویشتن و دیگران از دست می‌دهد و بدون هیچ احترامی عشق را متوقف می‌کند.» شاید این جمله اکنون مستقل بیان شده باشد اما در واقع درون‌مایه‌ی کتاب برادران کارامازوف را درون خود دارد.
شخصیت‌ها و ماجرای کتاب برادران کارامازوف
رمان برادران کارامازوف داستان پدری به نام فئودور پاولوویچ کارامازوف و چهار پسرش به نام‌های دمیتری فیودوروویچ، ایوان، آلیوشا یا آلکسی و اسمردیاکوف است که هر یک با انگیزه‌های شخصی نقشه نابودی و مرگ پدر را می‌کشند. در این بین، هر کدام دارای خصوصیات اخلاقی ویژه‌ای هستند، دمیتری تند‌خو است و بیشترین مخالفت را با پدر دارد. ایوان آرام، متفکر و بی‌خداست. آلیوشای باخدا، مومن و مهربان و با نقشه قتل مخالف است. اسمردیاکوف که فرزندی نامشروع است، هوسران بوده و به بیماری صرع مبتلاست. داستان پدرکشی آنها با ظهور مفاهیم روانشناختی و معنوی عمیق روایت می‌شود. در طول رمان، جستجو برای ایمان وجود دارد، زیرا خداوند ایده مرکزی کار است» برادرم صحبتم را یکباره قطع کرد و با لحنی سرد گفت: « آیا پدر را به قتل می‌رسانند؟»
درباره‌ی فیودور داستایوفسکی نویسنده‌ی کتاب برادران کارامازوف
فئودور داستایوفسکی (1821-1881 میلادی) نویسنده‌ی روس که همزمان با داستان‌‌نویسی در زمینه‌های دیگری مانند روانشناسی، فلسفه و ترجمه هم فعال بود؛ نویسنده‌ای پیشگام در ادبیات روانشناسانه است. داستایوفسکی بین سال های 1838-1844 در ارتش روسیه خدمت می‌کرد، در سال 1844 بود که همزمان با ترجمه‌ی «اوژنی گرانده» از بالزاک، از ارتش بیرون آمد و ترجمه را به عنوان شغل اصلی خود انتخاب کرد.
اولین کتاب داستایوفسکی بیچارگان نام داشت که با سبکی ساختارشکنانه‌داستایوفسکی را به جامعه‌ی هنری روسیه معرفی کرد. مدتی بعد از انتشار اولین کتاب، رمان یادداشت‌های زیرزمینی بود که او را به عنوان نویسنده‌ای که در شخصیت‌پردازی خلاق و متبحر است، مشهور کرد. دانش روانشناسی و فلسفه‌ی داستایوفسکی باعث شد او شخصیت‌های داستانش را پیچیده و عمیق بنویسد. داستایوفسکی در داستانهایش روان انسان‌ها را بررسی می‌کند و این بررسی تنها به معرفی یک شخصیت تلخ یا بی‌احساس محدود نمی‌شود، بلکه او شخصیت‌ها، افکار و آرزوهایشان را کالبد شکافی می‌کند.
فئودور داستایوفسکی بیشتر از 30 رمان و داستان کوتاه نوشته است و دو کتاب برادران کارامازوف و جنایت و مکافات جزء مشهورترین آثار او هستند.
ترجمه‌ی کتاب برادران کارامازوف به فارسی
انتشارات آوانامه کتاب برادران کارامازوف را با ترجمه‌ی پرویز شهدی عرضه کرده و در اختیار علاقه‌مندان قرارداده است. خوانش کتاب برادران کارامازوف را آرمان سلطان زاده به‌عهده داشته است و می‌توانید آن را در همین صفحه از زوم تر کنید. البته این کتاب با ترجمه های متفاوت از جمله مشفق همدانی و صالح حسینی نیز منتشر شده است و در بازار موجود است.
کتاب برادران کارامازوف برای چه کسانی مناسب است؟
کتاب برادران کارامازوف جزو کتاب‌های حجیم و بلند با موضوع داستان و رومان روسیه است. این کتاب برای افرادی که وقت بیشتری برای مطالعه دارند و می‌خواهند زمان بیشتری را به مطالعه اختصاص دهند و ادبیات روسیه را بهتر بشناسند. انتخاب مناسبی است. این کتاب برای بزرگسالان نوشته شده است.
در بخشی از کتاب برادران کارامازوف می‌شنویم
آلکسی فئودوروویچ کارامازوف، سومین پسر یکی از ملاکان منطقه‌ی ما بود، به نام فئودور پاولوویچ کارامازوف که در زمان خودش شهرت و آوازه‌ای داشت (که تا امروز هم نامش بر سر زبان هاست). علتش هم مرگ غم انگیز و اسرارآمیزش بود که درست سیزده سال پیش اتفاق افتاد و من موقعش که شد چگونگی آن را شرح می‌دهم. درحال حاضر فقط می‌خواهم بگویم که این «ملاّک » (که اگرچه در تمام طول عمرش هرگز در املاکش سکونت نکرد، باز در منطقه‌ی ما به این نام خوانده می‌شود) از آن گونه آدم‌های عجیب و غریبی بود ــ که البته تعدادشان هم کم نیست ــ که نه تنها فاسد و بدسرشتاند؛ بلکه درعین حال بی بندوبار هم هستند، اگرچه از آن آدم‌های بی بندوباری که کاملاً بلدند چگونه حساب و کتاب دخل و خرج‌شان را نگه دارند و ظاهرا جز این هم، کار دیگری از دست‌شان ساخته نیست. به این ترتیب فئودور پاولوویچ که زندگی‌اش را از صفر شروع کرده بود، زمین دار کوچکی به شمار می‌آمد که خودش را ناخوانده سرِ سفره‌ی دیگران دعوت می‌کرد، هرچند هنگام مرگش صاحب صدهزار روبل پول نقد بود.
موضوعی که مانع از این نشد در تمام عمرش جزو یکی از سبک مغزترین آدم های بی بندوبار منطقه‌ی ما به شمار نیاید. اما باید یادآور شوم که آدم احمقی نبود ــ بیشتر آدم‌های سبک مغز به اندازه‌ی کافی هوشمند و حتی حیله گرند ــ و درست به همین علت هم بی بندوبار؛ از آن بی بند و بارهایی که خاص ملت ماست.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.